دادگاه عالی ایالات متحده به پرونده وارنر موزیک در مورد محدودیت خسارات کپی رایت رسیدگی خواهد کرد

به گزارش روزنامه نگاری و به نقل از رویترز واشنگتن، ۲۹ سپتامبر (رویترز) – دادگاه عالی ایالات متحده روز جمعه موافقت کرد که مدت زمانی که شاکیان می توانند خسارت ناشی از ادعای حق نسخه برداری را در پرونده مربوط به یک تهیه کننده موسیقی میامی که از برچسب آتلانتیک رکوردز وارنر موزیک (WMG.O) شکایت کرده است را روشن کند. فلو ریدا هنرمند هیپ هاپ از آهنگی در دهه ۱۹۸۰ استفاده کرد که ادعا می کند مالک آن است.

قضات درخواست تجدید نظر دو شرکت انتشارات موسیقی – Warner Chappell’s Warner Music و همچنین Artist Publishing Group – را در مورد حکم دادگاه بدوی مبنی بر اینکه متهمان در پرونده های نقض حق چاپ می توانند مسئول اقداماتی باشند که قبل از قانون سه ساله انجام شده است، مورد بررسی قرار دادند. محدودیت برای طرح چنین دعوی قضایی

این دو شرکت تصمیم دادگاه بدوی مبنی بر اینکه ممکن است مدیون خسارات کپی رایت باشند که قبل از سه سال قبل از شکایت شرمن نیلی شاکی از آنها به وجود آمده بود، اعتراض کرده بودند.

نیلی استدلال کرده است که کمپانی موسیقی میامی او، Music Specialist، حقوق آهنگ “Jam the Box” در سال ۱۹۸۴ توسط تونی باتلر، معروف به Pretty Tony را در اختیار دارد. فلو ریدا، که نامش ترامار دیلارد است، عناصر موسیقایی “Jam the Box” را در آهنگ سال ۲۰۰۸ خود “In the Ayer” به کار برد.

نیلی در سال ۲۰۱۸ از برچسب فلو ریدا، آتلانتیک رکوردز، و همچنین وارنر چاپل و گروه انتشارات آرتیست، در دادگاه فدرال فلوریدا شکایت کرد، با این استدلال که این مشاغل مجوزهای نامعتبر برای استفاده از موسیقی لیبل او دریافت کرده اند، در حالی که او پس از محکوم شدن به توزیع کوکائین در زندان بوده است.

لیبل نیلی قبل از شروع اجرای حکم ۲۰ سال زندان در سال ۱۹۸۹ فعالیت خود را متوقف کرد. نیلی گفته است که مجوزهای ارائه شده به متهمان این پرونده معتبر نیست زیرا باتلر، شریک تجاری سابق او، اجازه نیلی برای اعطای آنها را در مدتی که در این پرونده بود، نداشت. در زندان.

رودولفو رویز، قاضی منطقه ای ایالات متحده مستقر در فلوریدا، به نفع آتلانتیک رکوردز در مورد ادعای نیلی مربوط به “In the Ayer” – تنها آهنگ آتلانتیک مورد بحث – و به نفع ناشران در مورد برخی از ادعاهای دیگر نیلی رای داد. نیلی در یک درخواست معلق از قاضی درخواست کرده است که در این تصمیمات تجدید نظر کند.

رویز همچنین گفت که دوره ای که نیلی می تواند خسارت را جبران کند باید به سه سال قبل از طرح دعوی محدود شود.

نیلی گفت که تا سال ۲۰۱۶ از موارد ادعایی نقض حق نسخه‌برداری اطلاعی نداشت و درخواست خسارت برای نقض حق نسخه‌برداری کرد که به گفته او از اوایل سال ۲۰۰۸ شروع شد. اما دادگاه تجدیدنظر ناحیه یازدهم واقع در آتلانتا در فوریه ۲۰۲۳ آن را لغو کرد و تصمیم گرفت که وجود داشته باشد. “بدون مانع برای خسارت در اقدام به موقع.”

دادگاه های پایین تر در مورد این موضوع به نتایج متناقضی رسیده اند. دادگاه تجدیدنظر ناحیه دوم ایالات متحده مستقر در نیویورک، خسارات کپی رایت را به دوره سه ساله قبل از طرح دعوی محدود کرد. دادگاه استیناف ناحیه نهم ایالات متحده مستقر در سانفرانسیسکو تصمیم گرفت محدودیت زمانی را اعمال نکند، موضعی که حوزه یازدهم در مورد نیلی پذیرفت.

شرکت‌هایی که نیلی از آنها شکایت کرد در ماه مه از دیوان عالی درخواست کردند که این پرونده را بررسی کند و گفتند که شکاف بین دادگاه‌های بدوی “غیرقابل تحمل است، ایجاد سردرگمی برای احزاب و تشویق به خرید در انجمن”.

این پرونده مورد توجه گروه‌های تجاری صنعت موسیقی از جمله انجمن صنعت ضبط آمریکا و انجمن ملی ناشران موسیقی قرار گرفته است که دادگاه را تشویق به رسیدگی به این پرونده کردند.

این پرونده قرار است در دوره جدید دادگاه که از روز دوشنبه آغاز می شود، رسیدگی شود.